يك شركت امتياز توليد خاصی را از شركت ديگری دريافت مي كند .این یک روش معمول برای كشورهای جهان سوم جهت صنعتی شدن (جايگزينی واردات)و نیزبرای كشورهای پيشرفته در مورد تكنولوژيهای نوظهور (توسعه رقابت پذيري) است. درصورت عدم تسلط مذاكره كنندگان میتواند بسیار پرهزينه باشد . این مذاکرات شامل قرارداد لیسانس اختراع – دانش فنی – علامت تجاری و کپی رایت می باشد.

انتقال کامل تکنولوژی از شرکتی دیگر

يك شركت، متخصصانی را تحت شرايط فنی ويژه استخدام می نمايد و يا از شركت كوچكتر ديگری مي خواهد تا نيروهای متخصص را در اختيار وی بگذارد.

يك شركت با شركت دارنده تكنولوژی ديگری ادغام می شود و شركت جديدی از تركيب دو شركت قبلی به وجود می آيد .

يك شركت بخشی از سهام شركت عرضه كننده تكنولوژی را مي خرد اما در مديريت آن نقشی ندارد.

روی موضوع های مورد علاقه دو طرف تشكيل می گردد وعمدتا” برای آشنايی به تكنولوژيهای دو طرف به صورت انتقال مستقيم و غير مستقيم می باشد .

در مواقعی که قرارداد آماده بهره برداری است صورت می گیرد.